стручкуватий
СТРУЧКУВАТИЙ, а, е. 1. Те саме, що стручковий. Посилає мене милий горох уязати [в'язати]. Горох стручкуватий, так буде лякати, - Не піду його в'язати! (Укр. нар. пісні, 2, 1965, 156).
2. Подібний до стручка. Стручкувате, ніби червона перчина, обличчя Леська ще більше витягується в здивуванні (Стельмах, І, 1962, 78).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | стручкуватий | стручкувата | стручкувате | стручкуваті |
Родовий | стручкуватого | стручкуватої | стручкуватого | стручкуватих |
Давальний | стручкуватому | стручкуватій | стручкуватому | стручкуватим |
Знахідний | стручкуватий, стручкуватого | стручкувату | стручкувате | стручкуваті, стручкуватих |
Орудний | стручкуватим | стручкуватою | стручкуватим | стручкуватими |
Місцевий | на/у стручкуватому, стручкуватім | на/у стручкуватій | на/у стручкуватому, стручкуватім | на/у стручкуватих |