гайдамацтво
ГАЙДАМАЦТВО, а, с., іст. 1. Збірн. до гайдамака. Гайдамацтво підняло регіт (Мирний, II, 1954, 295).
2. Те саме, що гайдамакування. Гайдамацтвом хліба собі добували.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | гайдамацтво | гайдамацтва |
Родовий | гайдамацтва | гайдамацтв |
Давальний | гайдамацтву | гайдамацтвам |
Знахідний | гайдамацтво | гайдамацтва |
Орудний | гайдамацтвом | гайдамацтвами |
Місцевий | на/у гайдамацтві | на/у гайдамацтвах |
Кличний | гайдамацтво | гайдамацтва |