денервування
ДЕНЕРВУВАННЯ, я, с., зах. Стан за знач. денервувати; нервування. - Тепер же й об'яснились мені нараз її [матері] нехіть і упередження до Обринських; її розстроєння й денервування (Коб., III, 1956, 215).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | денервування | денервування |
Родовий | денервування | денервувань |
Давальний | денервуванню | денервуванням |
Знахідний | денервування | денервування |
Орудний | денервуванням | денервуваннями |
Місцевий | на/у денервуванні | на/у денервуваннях |
Кличний | денервування | денервування |