деренькучий
ДЕРЕНЬКУЧИЙ, а, е, розм. Який часто і настирливо деренчить.
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | деренькучий | деренькуча | деренькуче | деренькучі |
Родовий | деренькучого | деренькучої | деренькучого | деренькучих |
Давальний | деренькучому | деренькучій | деренькучому | деренькучим |
Знахідний | деренькучий, деренькучого | деренькучу | деренькуче | деренькучі, деренькучих |
Орудний | деренькучим | деренькучою | деренькучим | деренькучими |
Місцевий | на/у деренькучому, деренькучім | на/у деренькучій | на/у деренькучому, деренькучім | на/у деренькучих |