скнаруватий
СКНАРУВАТИЙ, а, е. Схильний до скнарості. Гензель - хлопець скнаруватий... (Ю. Янов., I, 1954, 211).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | скнаруватий | скнарувата | скнарувате | скнаруваті |
Родовий | скнаруватого | скнаруватої | скнаруватого | скнаруватих |
Давальний | скнаруватому | скнаруватій | скнаруватому | скнаруватим |
Знахідний | скнаруватий, скнаруватого | скнарувату | скнарувате | скнаруваті, скнаруватих |
Орудний | скнаруватим | скнаруватою | скнаруватим | скнаруватими |
Місцевий | на/у скнаруватому, скнаруватім | на/у скнаруватій | на/у скнаруватому, скнаруватім | на/у скнаруватих |