струкуватий
СТРУКУВАТИЙ, а, е, рідко. Прикм. до струк. Струкуватий перець.
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | струкуватий | струкувата | струкувате | струкуваті |
Родовий | струкуватого | струкуватої | струкуватого | струкуватих |
Давальний | струкуватому | струкуватій | струкуватому | струкуватим |
Знахідний | струкуватий, струкуватого | струкувату | струкувате | струкуваті, струкуватих |
Орудний | струкуватим | струкуватою | струкуватим | струкуватими |
Місцевий | на/у струкуватому, струкуватім | на/у струкуватій | на/у струкуватому, струкуватім | на/у струкуватих |