вихруватий
ВИХРУВАТИЙ 1, рідко ВИХРЮВАТИЙ, а, е. З вихором, вихрами (див. вихор1 1). Зима вихрувата (Сл. Гр.); * Образно. Таємничість і гострота моменту, - все це так відповідало вихруватій Даньковій вдачі (Гончар, Таврія.., 1957, 386).
ВИХРУВАТИЙ2, рідко ВИХРЮВАТИЙ, а, е. З вихором, вихрами (див. вихор2). Він, [чабан], веселий, вихруватий, переможцем вийшов з гирлигою із орлиних хоромів (Гончар, Таврія.., 1957, 323); Коротка, товста червона шия [чоловіка] непомітно переходила в круглу баранячу голову з вихруватою чуприною (Кол., Терен.., 1959, 23).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | вихруватий | вихрувата | вихрувате | вихруваті |
Родовий | вихруватого | вихруватої | вихруватого | вихруватих |
Давальний | вихруватому | вихруватій | вихруватому | вихруватим |
Знахідний | вихруватий, вихруватого | вихрувату | вихрувате | вихруваті, вихруватих |
Орудний | вихруватим | вихруватою | вихруватим | вихруватими |
Місцевий | на/у вихруватому, вихруватім | на/у вихруватій | на/у вихруватому, вихруватім | на/у вихруватих |