каракатий
КАРАКАТИЙ, а, е. 1. Сукуватий, із наростами; кострубатий, кордубатий, корчуватий (про дерева). Каракатий дуб; Каракатий в'яз; // Кривий. Караката береза.
2. перен. Незугарний на вигляд, кривоногий (про людину). - А ти що за один будеш? - високий каракатий бандит, граючись куцим втинком, впритул підійшов до Варчука (Стельмах, II, 1962, 180).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | каракатий | караката | каракате | каракаті |
Родовий | каракатого | каракатої | каракатого | каракатих |
Давальний | каракатому | каракатій | каракатому | каракатим |
Знахідний | каракатий, каракатого | каракату | каракате | каракаті, каракатих |
Орудний | каракатим | каракатою | каракатим | каракатими |
Місцевий | на/у каракатому, каракатім | на/у каракатій | на/у каракатому, каракатім | на/у каракатих |