каракуватий
КАРАКУВАТИЙ, а, е. Те саме, що каракатий. Тут кінець ріденького, занедбаного садка, далі пішли чагарники, каракуватий березнячок (Кол., На фронті.., 1959, 11).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | каракуватий | каракувата | каракувате | каракуваті |
Родовий | каракуватого | каракуватої | каракуватого | каракуватих |
Давальний | каракуватому | каракуватій | каракуватому | каракуватим |
Знахідний | каракуватий, каракуватого | каракувату | каракувате | каракуваті, каракуватих |
Орудний | каракуватим | каракуватою | каракуватим | каракуватими |
Місцевий | на/у каракуватому, каракуватім | на/у каракуватій | на/у каракуватому, каракуватім | на/у каракуватих |