крамар
КРАМАР, крамаря, ч. 1. Те саме, що торгівець. Крамар - як комар: де сяде, там і п'є (Укр.. присл.., 1955, 15); У відчинених крамницях посідали заспані крамарі (Фр., VI, 1951, 254); Складають товари крамарі. Вечоріє... (Вишня, І, 1956, 58).
2. зневажл. Гендляр; // перен. Про безпринципну людину, що ради власної вигоди торгує своєю совістю, переконаннями, талантом. Розступилось коло крамарів, що хотіли правого судити, Та ганьби із себе їм не змити (Рильський, III, 1961, 123).
0
КРАМАР, -я, ч. 1. Працівник крамниці, котрий продає або реалізовує крам. Сьогодні крамар продав мені цікаві нові речі. (Балачки 1980-х років, Чернігівщина), Крамар мовляв, що буцімто скошта на крам буде, завітайте завтра у крамницю. (Балачки 1980-х років, Чернігівщина).
2. Те саме, що продавець.
Автор
ТиДиви
Додано 10/04/2021
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | крамар | крамарі |
Родовий | крамаря | крамарів |
Давальний | крамареві, крамарю | крамарям |
Знахідний | крамаря | крамарів |
Орудний | крамарем | крамарями |
Місцевий | на/у крамарі, крамареві | на/у крамарях |
Кличний | крамарю | крамарі |