ляхи
ЛЯХИ, ів, мн. (одн. лях, а, ч. ; ляшка, и, ж. ), іст. Поляки. Отож у клечальну неділю їх і повінчано обох, Таки в домашньому костьолі. Вони ляхи були (Шевч., II, 1953,64); [Перун:] От чим він видумав лякати! Страхи не ляхи, пане начальнику! (Фр., IX, 1952, 395); Поміж деревами скрізь появилися ляхи з шаблями й списами (Довж., І, 1958, 264); Прощай, коханий ляше-друже! Час розіслатись настає (Граб., І, 1959, 158); Музику послухаю. Там є одна стара ляшка, що дуже гарно грає з Шопена (Коцюб., III, 1956, 193).
лях
ЛЯХ див. ляхи.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | лях | ляхи |
Родовий | ляха | ляхів |
Давальний | ляхові, ляху | ляхам |
Знахідний | ляха | ляхів |
Орудний | ляхом | ляхами |
Місцевий | на/у ляху, ляхові | на/у ляхах |
Кличний | ляху | ляхи |
ляха
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | ляха | ляхи |
Родовий | ляхи | лях |
Давальний | ляхі | ляхам |
Знахідний | ляху | ляхи |
Орудний | ляхою | ляхами |
Місцевий | на/у ляхі | на/у ляхах |
Кличний | ляхо | ляхи |