марище
МАРИЩЕ, а, с. Збільш. до мара 1. Гетьте, марища! привиддя! Хворі сни! нічнії мрії! (Л. Укр., IV, 1954, 192); З-під верб одірвались і попливли проти місяця понад зрошеною травою марища - тіні (Вас., І, 1959, 130); * У порівн. І тільки мертвий панський дім, Піднісшись на горбі стрімкім, Неначе марище страшне, Очима чорними зирне (Бажан, Роки, 1957, 234).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | марище | марища |
Родовий | марища | марищ |
Давальний | марищу | марищам |
Знахідний | марище | марища |
Орудний | марищем | марищами |
Місцевий | на/у марищі | на/у марищах |
Кличний | марище | марища |