мутнуватий
МУТНУВАТИЙ, а, е, розм. Те саме, що каламутнуватий. По вінця були вони [банки] налиті прозорою, трохи мутнуватою, незамерзлою.. рідиною (Смолич, Прекр. катастр., 1956, 182).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | мутнуватий | мутнувата | мутнувате | мутнуваті |
Родовий | мутнуватого | мутнуватої | мутнуватого | мутнуватих |
Давальний | мутнуватому | мутнуватій | мутнуватому | мутнуватим |
Знахідний | мутнуватий, мутнуватого | мутнувату | мутнувате | мутнуваті, мутнуватих |
Орудний | мутнуватим | мутнуватою | мутнуватим | мутнуватими |
Місцевий | на/у мутнуватому, мутнуватім | на/у мутнуватій | на/у мутнуватому, мутнуватім | на/у мутнуватих |