облагороджений
ОБЛАГОРОДЖЕНИЙ, а, е. Дієпр. пас. мин. ч. до облагородити; // у знач. прикм. Облагороджена природа грає новими яскравими барвами (Геол. Укр., 1959, 252).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | облагороджений | облагороджена | облагороджене | облагороджені |
Родовий | облагородженого | облагородженої | облагородженого | облагороджених |
Давальний | облагородженому | облагородженій | облагородженому | облагородженим |
Знахідний | облагороджений, облагородженого | облагороджену | облагороджене | облагороджені, облагороджених |
Орудний | облагородженим | облагородженою | облагородженим | облагородженими |
Місцевий | на/у облагородженому, облагородженім | на/у облагородженій | на/у облагородженому, облагородженім | на/у облагороджених |