пискатий
ПИСКАТИЙ, а, е, діал. Сміливий на висловлювання. - Посидите. Але я певний, що за кілька днів усе з вас видушу. Мені шкода лиш ваших лобів дурних . - Дякуємо за ласку. Але в хлопа лоб залізний і часом можна собі до цього голову розвалити. Рябий тепер скочив на ноги . - Хто це, хто такий пискатий? (Козл., Пов. і опов., 1949, 178).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | пискатий | писката | пискате | пискаті |
Родовий | пискатого | пискатої | пискатого | пискатих |
Давальний | пискатому | пискатій | пискатому | пискатим |
Знахідний | пискатий, пискатого | пискату | пискате | пискаті, пискатих |
Орудний | пискатим | пискатою | пискатим | пискатими |
Місцевий | на/у пискатому, пискатім | на/у пискатій | на/у пискатому, пискатім | на/у пискатих |