рахманний
РАХМАННИЙ, а, е. Смирний, тихий; спокійної вдачі. Сліпому видно, рахманний отрок. Наче і не син Хмеля (Рибак, Переясл. Рада, 1953, 90); Коню мій, рахманна тварино, З тобою в дитинстві я подружив! (Доб., Тобі, народе.., 1959, 39); * Образно. Ой ти, земле, люба земле, - всю ж тебе душа приємле [приймає]. Ти рахманна і пухка (Тич. II, 1957, 8).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | рахманний | рахманна | рахманне | рахманні |
Родовий | рахманного | рахманної | рахманного | рахманних |
Давальний | рахманному | рахманній | рахманному | рахманним |
Знахідний | рахманний, рахманного | рахманну | рахманне | рахманні, рахманних |
Орудний | рахманним | рахманною | рахманним | рахманними |
Місцевий | на/у рахманному, рахманнім | на/у рахманній | на/у рахманному, рахманнім | на/у рахманних |