сліпоглухий
СЛІПОГЛУХИЙ, а, е. Який не бачить і не чує; // у знач. ім. сліпоглухі, хих, мн. (одн. сліпоглухий, хого, ч.; сліпоглуха, хої, ж. ). Люди, які не бачать і не чують. Вібраційні відчуття допомагають сліпоглухим орієнтуватись у навколишній дійсності (Рад. психол. наука.., 1958, 17); Винахідники створили чимало пристроїв і апаратів, які полегшують спілкування із сліпоглухими (Наука.., 10, 1968, 37).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | сліпоглухий | сліпоглухі |
Родовий | сліпоглухого | сліпоглухих |
Давальний | сліпоглухому | сліпоглухим |
Знахідний | сліпоглухого | сліпоглухих |
Орудний | сліпоглухим | сліпоглухими |
Місцевий | на/у сліпоглухому, сліпоглухім | на/у сліпоглухих |
Кличний | сліпоглухий | сліпоглухі |
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | сліпоглухий | сліпоглуха | сліпоглухе | сліпоглухі |
Родовий | сліпоглухого | сліпоглухої | сліпоглухого | сліпоглухих |
Давальний | сліпоглухому | сліпоглухій | сліпоглухому | сліпоглухим |
Знахідний | сліпоглухий, сліпоглухого | сліпоглуху | сліпоглухе | сліпоглухі, сліпоглухих |
Орудний | сліпоглухим | сліпоглухою | сліпоглухим | сліпоглухими |
Місцевий | на/у сліпоглухому, сліпоглухім | на/у сліпоглухій | на/у сліпоглухому, сліпоглухім | на/у сліпоглухих |