співвіднесення
СПІВВІДНЕСЕННЯ, я, с. Дія за знач. співвіднести. Співвіднесення переживань героя з об'єктивною дійсністю, з реальним станом речей принципово відрізняє Франка від Достоєвського, споріднюючи його з Л. Толстим (Рад. літ-во, 4, 1964, 51).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | співвіднесення | співвіднесення |
Родовий | співвіднесення | співвіднесень |
Давальний | співвіднесенню | співвіднесенням |
Знахідний | співвіднесення | співвіднесення |
Орудний | співвіднесенням | співвіднесеннями |
Місцевий | на/у співвіднесенні | на/у співвіднесеннях |
Кличний | співвіднесення | співвіднесення |