гетьманський
ГЕТЬМАНСЬКИЙ, а, е, іст. 1. Прикм. до гетьман. Затрубили в жерстяний ріг в гетьманськім дворі (Бор., Тв., 1957, 84); У гетьманському наметі стояла урочиста тиша (Кач., Вибр., 1953, 150).
2. Прикм. до гетьманат. Жорстокими репресіями гетьманський уряд намагався придушити страйк [залізничників у 1918 р.] (Вісник АН, 1, 1957, 36).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | гетьманський | гетьманська | гетьманське | гетьманські |
Родовий | гетьманського | гетьманської | гетьманського | гетьманських |
Давальний | гетьманському | гетьманській | гетьманському | гетьманським |
Знахідний | гетьманський, гетьманського | гетьманську | гетьманське | гетьманські, гетьманських |
Орудний | гетьманським | гетьманською | гетьманським | гетьманськими |
Місцевий | на/у гетьманському, гетьманськім | на/у гетьманській | на/у гетьманському, гетьманськім | на/у гетьманських |