горбуватий
ГОРБУВАТИЙ, а, е. Вкритий горбами, з горбами. Збоку з'являється горбувата поляна. Аж ген там, в кінці її, широкою стіною стоїть могутній ліс (Збан., Ліс. красуня, І955,122); // 3 легкою горбинкою. Обличчя в нього було довгасте з трохи горбуватим носом і тонкими вигнутими бровами (Смолич, Театр.., 1940, 250).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | горбуватий | горбувата | горбувате | горбуваті |
Родовий | горбуватого | горбуватої | горбуватого | горбуватих |
Давальний | горбуватому | горбуватій | горбуватому | горбуватим |
Знахідний | горбуватий, горбуватого | горбувату | горбувате | горбуваті, горбуватих |
Орудний | горбуватим | горбуватою | горбуватим | горбуватими |
Місцевий | на/у горбуватому, горбуватім | на/у горбуватій | на/у горбуватому, горбуватім | на/у горбуватих |