забагливий
ЗАБАГЛИВИЙ, а, е. Який має багато забаганок; примхливий. Юзина приязнь була неспокійна, забаглива (Л. Укр., III, 1952, 656).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | забагливий | забаглива | забагливе | забагливі |
Родовий | забагливого | забагливої | забагливого | забагливих |
Давальний | забагливому | забагливій | забагливому | забагливим |
Знахідний | забагливий, забагливого | забагливу | забагливе | забагливі, забагливих |
Орудний | забагливим | забагливою | забагливим | забагливими |
Місцевий | на/у забагливому, забагливім | на/у забагливій | на/у забагливому, забагливім | на/у забагливих |