накрадений
НАКРАДЕНИЙ, а, е. Дієпр. пас. мин. ч. до накрасти. Навантаживши свої пазухи, кишені та шапки накраденою яриною, невважаючи на близькість господаря, виповзли [хлопці] ровом до поблизького яру (Фр., VI, 1951, 147).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | накрадений | накрадена | накрадене | накрадені |
Родовий | накраденого | накраденої | накраденого | накрадених |
Давальний | накраденому | накраденій | накраденому | накраденим |
Знахідний | накрадений, накраденого | накрадену | накрадене | накрадені, накрадених |
Орудний | накраденим | накраденою | накраденим | накраденими |
Місцевий | на/у накраденому, накраденім | на/у накраденій | на/у накраденому, накраденім | на/у накрадених |