напханий
НАПХАНИЙ, а, е. Дієпр. пас. мин. ч. до напхати. Матраци тверді, напхані соломою (Н.-Лев., II, 1956, 394); Сплять покійним сном хатини. Напхані людьми... (Граб., І, 1959, 284); Під стіною канцелярії стояла шафа, туго напхана папками (Сміл., Сашко, 1954, 206); // напхано, безос. присудк. сл. Хома, перш ніж кинути ..торбу, ради цікавості зазирнув-таки, що там у ній напхано (Гончар, III, 1959, 313).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | напханий | напхана | напхане | напхані |
Родовий | напханого | напханої | напханого | напханих |
Давальний | напханому | напханій | напханому | напханим |
Знахідний | напханий, напханого | напхану | напхане | напхані, напханих |
Орудний | напханим | напханою | напханим | напханими |
Місцевий | на/у напханому, напханім | на/у напханій | на/у напханому, напханім | на/у напханих |