призначуваний
ПРИЗНАЧУВАНИЙ, а, е. Дієпр. пас. теп. і мин. ч. до призначувати.
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | призначуваний | призначувана | призначуване | призначувані |
Родовий | призначуваного | призначуваної | призначуваного | призначуваних |
Давальний | призначуваному | призначуваній | призначуваному | призначуваним |
Знахідний | призначуваний, призначуваного | призначувану | призначуване | призначувані, призначуваних |
Орудний | призначуваним | призначуваною | призначуваним | призначуваними |
Місцевий | на/у призначуваному, призначуванім | на/у призначуваній | на/у призначуваному, призначуванім | на/у призначуваних |