рижуватий
РИЖУВАТИЙ, а, е, розм. З рижим відтінком; трохи рижий. Не вспіли генеральшу поховати, як приїхав з полку старший панич.. з рижуватим, шорстким, як на ведмеді, волоссям, з великим лобом (Мирний, І, 1949, 203); Кузь підшморгує носом, торкав пальцями акуратно підстрижену рижувату щіточку вусів (Тют., Вир, 1964, 302).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | рижуватий | рижувата | рижувате | рижуваті |
Родовий | рижуватого | рижуватої | рижуватого | рижуватих |
Давальний | рижуватому | рижуватій | рижуватому | рижуватим |
Знахідний | рижуватий, рижуватого | рижувату | рижувате | рижуваті, рижуватих |
Орудний | рижуватим | рижуватою | рижуватим | рижуватими |
Місцевий | на/у рижуватому, рижуватім | на/у рижуватій | на/у рижуватому, рижуватім | на/у рижуватих |