розпанаханий
РОЗПАНАХАНИЙ, а, е, розм. Дієпр. пас. мин. ч. до розпанахати. Крізь розпанаханий рукав сорочки світить голе тіло (Вас., І, 1959, 198); Упнувшись коліньми у вогку, затоптану землю, штовхав казан розпанаханим плечем Альоша (Мик., II, 1957, 567); Перед Василем на траві лежала розпанахана надвоє сіра ящірка (Мирний, IV, 1955, 17); Твердохліб присів на лаві і через розпанахане вікно глянув у сад (Цюпа, Краяни, 1971, 201); // розпанахано, безос. присудк. сл. Коліно новеньких штаненят розпанахано аж до низу (Вас., Опов., 1947, 30).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | розпанаханий | розпанахана | розпанахане | розпанахані |
Родовий | розпанаханого | розпанаханої | розпанаханого | розпанаханих |
Давальний | розпанаханому | розпанаханій | розпанаханому | розпанаханим |
Знахідний | розпанаханий, розпанаханого | розпанахану | розпанахане | розпанахані, розпанаханих |
Орудний | розпанаханим | розпанаханою | розпанаханим | розпанаханими |
Місцевий | на/у розпанаханому, розпанаханім | на/у розпанаханій | на/у розпанаханому, розпанаханім | на/у розпанаханих |