сутулуватий
СУТУЛУВАТИЙ, а, е. Трохи, злегка сутулий. Він був зовсім несхожий на переднішого старця Кміту, замлілого, заниділого, ще й сутулуватого (Н.-Лев., IV, 1956, 309); До землянки ввійшов літній сухорлявий сутулуватий чоловік (Хор., Незакінч. політ, 1960, 716); Софія непомітно зиркала на сутулувату постать брата (Шиян, Гроза.., 1956, 234); Він - кремезний, з богатирськими сутулуватими плечима і вилицюватим обличчям (М. Ю. Тарн., День.., 1963, 3).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | сутулуватий | сутулувата | сутулувате | сутулуваті |
Родовий | сутулуватого | сутулуватої | сутулуватого | сутулуватих |
Давальний | сутулуватому | сутулуватій | сутулуватому | сутулуватим |
Знахідний | сутулуватий, сутулуватого | сутулувату | сутулувате | сутулуваті, сутулуватих |
Орудний | сутулуватим | сутулуватою | сутулуватим | сутулуватими |
Місцевий | на/у сутулуватому, сутулуватім | на/у сутулуватій | на/у сутулуватому, сутулуватім | на/у сутулуватих |