твердуватий
ТВЕРДУВАТИЙ, а, е. Трохи твердий (у 2-4 знач.). Недостатньо розмочені гриби при варінні не розварюються, залишаються твердуватими, шкірястими (Укр. страви, 1957, 219); Твердуватий характер; * Образно. Вітер у лісі вщух, та коли проїжджали широкі галяви, він налітав справа і бив по конях та по Семенові твердуватим крилом (Гуц., Скупана.., 1965, 107).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | твердуватий | твердувата | твердувате | твердуваті |
Родовий | твердуватого | твердуватої | твердуватого | твердуватих |
Давальний | твердуватому | твердуватій | твердуватому | твердуватим |
Знахідний | твердуватий, твердуватого | твердувату | твердувате | твердуваті, твердуватих |
Орудний | твердуватим | твердуватою | твердуватим | твердуватими |
Місцевий | на/у твердуватому, твердуватім | на/у твердуватій | на/у твердуватому, твердуватім | на/у твердуватих |