шерехатий
ШЕРЕХАТИЙ, а, е. Який має нерівну, шорстку поверхню. Шерехате та ворсисте, та розлоге, та густе зап'яло ліщину листя - мов убрання золоте (Забіла, Поезії, 1951, 92); Бордо 237.. Коренеплід [буряка] округлої форми, з темно-червоною, злегка шерехатою шкіркою, заглиблений у ґрунт не більше як на одну чверть (Овоч. закр. і відкр. ґрунту, 1957, 201).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | шерехатий | шерехата | шерехате | шерехаті |
Родовий | шерехатого | шерехатої | шерехатого | шерехатих |
Давальний | шерехатому | шерехатій | шерехатому | шерехатим |
Знахідний | шерехатий, шерехатого | шерехату | шерехате | шерехаті, шерехатих |
Орудний | шерехатим | шерехатою | шерехатим | шерехатими |
Місцевий | на/у шерехатому, шерехатім | на/у шерехатій | на/у шерехатому, шерехатім | на/у шерехатих |