шпаркуватий
ШПАРКУВАТИЙ, а, е, розм. Те саме, що шпаруватий. Гострі дюймові шипи кішок врізувалися в шпаркувату поверхню льоду, не дозволяючи ногам сковзати (Шовк., Починається юність, 1938, 245).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | шпаркуватий | шпаркувата | шпаркувате | шпаркуваті |
Родовий | шпаркуватого | шпаркуватої | шпаркуватого | шпаркуватих |
Давальний | шпаркуватому | шпаркуватій | шпаркуватому | шпаркуватим |
Знахідний | шпаркуватий, шпаркуватого | шпаркувату | шпаркувате | шпаркуваті, шпаркуватих |
Орудний | шпаркуватим | шпаркуватою | шпаркуватим | шпаркуватими |
Місцевий | на/у шпаркуватому, шпаркуватім | на/у шпаркуватій | на/у шпаркуватому, шпаркуватім | на/у шпаркуватих |