самоусунення
САМОУСУНЕННЯ, я, с. Дія за знач. самоусунутися, самоусуватися. Самоусунення від керівництва.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | самоусунення | самоусунення |
Родовий | самоусунення | самоусунень |
Давальний | самоусуненню | самоусуненням |
Знахідний | самоусунення | самоусунення |
Орудний | самоусуненням | самоусуненнями |
Місцевий | на/у самоусуненні | на/у самоусуненнях |
Кличний | самоусунення | самоусунення |