РИДАЮЧИЙ, а, е. Дієпр. акт. теп. ч. до ридати. Ридаюча дівчина і її старий батько були вже далеко (Фр., VII, 1951, 144); - Траам-та, трам-та, тру-ру-ру-ра-рам!.. - несподівано ударила в безлюдні далі, у синє небо могучими згуками походного маршу дзвінка, ридаюча мідь (Вас., II, 1959, 45).