аблаут
АБЛАУТ, -а, ч. Морфологічно обумовлене чергування голосних кореня слова в різних граматичних формах (напр., везти – возити).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | аблаут | аблаути |
Родовий | аблаута | аблаутів |
Давальний | аблаутові, аблауту | аблаутам |
Знахідний | аблаут | аблаути |
Орудний | аблаутом | аблаутами |
Місцевий | на/у аблауті | на/у аблаутах |
Кличний | аблауте | аблаути |