авантюрницький
АВАНТЮРНИЦЬКИЙ, рідко АВАНТУРНИЦЬКИЙ, а, е. Пройнятий авантюризмом, оснований на авантюризмі. Я певна, що вона не знала про його авантюрницькі плани (Кулик, Записки консула, 1958, 51); // Власт. авантюристові (в 1 знач.). Авантюрницькі нахили.
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | авантюрницький | авантюрницька | авантюрницьке | авантюрницькі |
Родовий | авантюрницького | авантюрницької | авантюрницького | авантюрницьких |
Давальний | авантюрницькому | авантюрницькій | авантюрницькому | авантюрницьким |
Знахідний | авантюрницький, авантюрницького | авантюрницьку | авантюрницьке | авантюрницькі, авантюрницьких |
Орудний | авантюрницьким | авантюрницькою | авантюрницьким | авантюрницькими |
Місцевий | на/у авантюрницькому, авантюрницькім | на/у авантюрницькій | на/у авантюрницькому, авантюрницькім | на/у авантюрницьких |