ДОЧАСНО. Присл. до дочасний. Увіходить Йоганна, ще молода жінка з слідами неабиякої вроди, але дочасно змарніла (Л. Укр., III, 1952, 159); Батька побили фашисти, а потім жахливо катували бандерівці, і він помер дочасно (Мельн., Коли кров.., 1960, 101).