калікуватий
КАЛІКУВАТИЙ, а, е, розм. Пошкоджений чимось, але не цілком скалічений; напівскалічений. Гапка була калікувата, негарна, старша од Уласа (Н.-Лев., III, 1956, 348); В цьому калікуватому створінні зосередились прикмети сотень характерів знайомих.. людей (Ільч., Козацьк. роду.., 1958, 101).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | калікуватий | калікувата | калікувате | калікуваті |
Родовий | калікуватого | калікуватої | калікуватого | калікуватих |
Давальний | калікуватому | калікуватій | калікуватому | калікуватим |
Знахідний | калікуватий, калікуватого | калікувату | калікувате | калікуваті, калікуватих |
Орудний | калікуватим | калікуватою | калікуватим | калікуватими |
Місцевий | на/у калікуватому, калікуватім | на/у калікуватій | на/у калікуватому, калікуватім | на/у калікуватих |