крутуватий
КРУТУВАТИЙ, а, е. Досить крутий. Крутуваті.. були ці дядьки-капітани (Гончар, Тронка, 1963, 150); Оця життєрадісність.., оцей дошкульний, часом крутуватий гумор скрашували важку, .. жахливу дійсність (Кучер, Голод, 1961, 197).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | крутуватий | крутувата | крутувате | крутуваті |
Родовий | крутуватого | крутуватої | крутуватого | крутуватих |
Давальний | крутуватому | крутуватій | крутуватому | крутуватим |
Знахідний | крутуватий, крутуватого | крутувату | крутувате | крутуваті, крутуватих |
Орудний | крутуватим | крутуватою | крутуватим | крутуватими |
Місцевий | на/у крутуватому, крутуватім | на/у крутуватій | на/у крутуватому, крутуватім | на/у крутуватих |