притир
ПРИТИР, а, ч., техн. Інструмент, яким притирають одну до одної деталі. Притирка зовнішніх циліндричних поверхонь провадиться за допомогою притира (Токарна справа.., 1957, 153).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | притир | притири |
Родовий | притира | притирів |
Давальний | притирові, притиру | притирам |
Знахідний | притир | притири |
Орудний | притиром | притирами |
Місцевий | на/у притирі | на/у притирах |
Кличний | притире | притири |