сіруватий
СІРУВАТИЙ, а, е. З сірим відтінком, трохи сірий; сірявий. Перо все швидше й швидше снує на сіруватому папері ланцюг нерівних літер (Кол., Терен., 1959, 309); Розмашним кроком рушив він цілиною, підминаючи шпичасті будки, сіруватий полин і роздмуханий вітром білий димок ковилу (Тулуб, В степу.., 1964, 113).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | сіруватий | сірувата | сірувате | сіруваті |
Родовий | сіруватого | сіруватої | сіруватого | сіруватих |
Давальний | сіруватому | сіруватій | сіруватому | сіруватим |
Знахідний | сіруватий, сіруватого | сірувату | сірувате | сіруваті, сіруватих |
Орудний | сіруватим | сіруватою | сіруватим | сіруватими |
Місцевий | на/у сіруватому, сіруватім | на/у сіруватій | на/у сіруватому, сіруватім | на/у сіруватих |