угаданий
УГАДАНИЙ (ВГАДАНИЙ), а, е. Дієпр. пас. мин. ч. до угадати; // угадано (вгадано), безос. присудк. сл. Пораючись у хаті, Ганна раз по раз поглядає на них [паляниці] і радіє, що хліб удався: і не глевкий, і не підгорів, і на смак вгадано (Зар., На.. світі, 1967, 363); А за плечі тоді рукою хтось схватив його [Костю] і тягнуть, і регочуть - угадано Костю (Головко, II, 1957, 95).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | угаданий | угадана | угадане | угадані |
Родовий | угаданого | угаданої | угаданого | угаданих |
Давальний | угаданому | угаданій | угаданому | угаданим |
Знахідний | угаданий, угаданого | угадану | угадане | угадані, угаданих |
Орудний | угаданим | угаданою | угаданим | угаданими |
Місцевий | на/у угаданому, угаданім | на/у угаданій | на/у угаданому, угаданім | на/у угаданих |