франтуватий
ФРАНТУВАТИЙ, а, е. 1. Який полюбляє франтити, який має вигляд франта. - Стій! - крикнув франтуватий ротмістр з леопардовою шкурою за плечима (Тулуб, Людолови, І, 1957, 385); Шеф «організаціон Тодт», франтуватий, уже лисий і золотозубий панок, привіз з собою навіть якусь високу і страшенно худющу фрау (Коз., Гарячі руки, 1960, 99); // Власт. франту. Франтуватий вигляд.
2. Те саме, що франтівський. Якась з артисток натягнула поверх свого пальта франтуватий піджачок Голохвостого (Мартич, Повість про нар. артиста, 1954, 99); Його [Настаса Парамоновича] франтуватий посріблений жмуток вусів химерно, з підсмиком випинався вгору (Баш, Надія, 1960, 59).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | франтуватий | франтувата | франтувате | франтуваті |
Родовий | франтуватого | франтуватої | франтуватого | франтуватих |
Давальний | франтуватому | франтуватій | франтуватому | франтуватим |
Знахідний | франтуватий, франтуватого | франтувату | франтувате | франтуваті, франтуватих |
Орудний | франтуватим | франтуватою | франтуватим | франтуватими |
Місцевий | на/у франтуватому, франтуватім | на/у франтуватій | на/у франтуватому, франтуватім | на/у франтуватих |