харлак
ХАРЛАК, а, ч., діал. 1. Харпак. В Мошка таких самих годованців, як він був, ще тепер три в селі, а ось перед місяцем один умер, та й то не такий харлак, як він, а богатир [багатир] на все село (Фр., IV, 1950, 413).
2. Шкапа. - А богато [багато] вам треба на коня? - Та коби хоч якого харлака (Фр., III, 1950, 69).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | харлак | харлаки |
Родовий | харлака | харлаків |
Давальний | харлакові, харлаку | харлакам |
Знахідний | харлака | харлаків |
Орудний | харлаком | харлаками |
Місцевий | на/у харлаку, харлакові | на/у харлаках |
Кличний | харлаку | харлаки |