байда
БАЙДА, и, рідко, 1. ч. і ж. Безтурботна, гуляща людина, гульвіса. Всім до мене байдам байдуже (Бажан, І, 1946, 101).
@ Байди бити - те саме, що Байдики бити (див. байдики). - Ішов би, ледарю, робити, а не байди бити (Укр.. присл.., 1955, 392).
2. тільки ж., діал. Шматок чого-небудь ламкого або крихкого (хліба, цукру, дерева). Галаган маю в хустині зав'язаний, булок повні пазухи та й цукру добри байди (Стеф., III, 1954, 41).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | байда | байди |
Родовий | байди | байд |
Давальний | байді | байдам |
Знахідний | байду | байд |
Орудний | байдою | байдами |
Місцевий | на/у байді | на/у байдах |
Кличний | байдо | байди |