мелодекламатор
МЕЛОДЕКЛАМАТОР, а, ч. Той, хто мелодекламує.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | мелодекламатор | мелодекламатори |
Родовий | мелодекламатора | мелодекламаторів |
Давальний | мелодекламаторові, мелодекламатору | мелодекламаторам |
Знахідний | мелодекламатора | мелодекламаторів |
Орудний | мелодекламатором | мелодекламаторами |
Місцевий | на/у мелодекламаторі, мелодекламаторові | на/у мелодекламаторах |
Кличний | мелодекламаторе | мелодекламатори |