благальний
БЛАГАЛЬНИЙ, а, е. Який виражає благання. Юля не доказала, бо зустрілася з благальним поглядом Марійки (Донч., V, 1957, 531).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | благальний | благальна | благальне | благальні |
Родовий | благального | благальної | благального | благальних |
Давальний | благальному | благальній | благальному | благальним |
Знахідний | благальний, благального | благальну | благальне | благальні, благальних |
Орудний | благальним | благальною | благальним | благальними |
Місцевий | на/у благальному, благальнім | на/у благальній | на/у благальному, благальнім | на/у благальних |