дискрет
ДИСКРЕТ, -а, ч., психол. Той, хто у сприйнятті навколишнього світу надає перевагу в основному логічному мисленню.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | дискрет | дискрети |
Родовий | дискрета | дискретів |
Давальний | дискретові, дискрету | дискретам |
Знахідний | дискрета | дискретів |
Орудний | дискретом | дискретами |
Місцевий | на/у дискреті, дискретові | на/у дискретах |
Кличний | дискрете | дискрети |