наймитчук
НАЙМИТЧУК, а, ч. 1. Хлопець-наймит. Попівський наймитчук.
2. перен., зневажл. Те саме, що наймит 2. Вчорашні фашистські наймитчуки товпляться на американських та інших імперіалістичних задвірках (Мельн., Обличчя.., 1_960, 9).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | наймитчук | наймитчуки |
Родовий | наймитчука | наймитчуків |
Давальний | наймитчукові, наймитчуку | наймитчукам |
Знахідний | наймитчука | наймитчуків |
Орудний | наймитчуком | наймитчуками |
Місцевий | на/у наймитчуку, наймитчукові | на/у наймитчуках |
Кличний | наймитчуку | наймитчуки |