незатухаючий
НЕЗАТУХАЮЧИЙ, а, е. 1. Який не перестає горіти.
2. фіз. Який має постійну амплітуду (про коливання). У сучасній радіотехніці використовуються головним чином незатухаючі електромагнітні коливання (Курс фізики, III, 1956, 229).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | незатухаючий | незатухаюча | незатухаюче | незатухаючі |
Родовий | незатухаючого | незатухаючої | незатухаючого | незатухаючих |
Давальний | незатухаючому | незатухаючій | незатухаючому | незатухаючим |
Знахідний | незатухаючий, незатухаючого | незатухаючу | незатухаюче | незатухаючі, незатухаючих |
Орудний | незатухаючим | незатухаючою | незатухаючим | незатухаючими |
Місцевий | на/у незатухаючому, незатухаючім | на/у незатухаючій | на/у незатухаючому, незатухаючім | на/у незатухаючих |