непритаманний
НЕПРИТАМАННИЙ, а, е. Не властивий кому-, чому-небудь. - Я не з лякливих, Трохиме Трохимовичу, - з непритаманним їй зухвальством зауважила Ніна (Коп., Земля.., 1957, 139); Природа прекрасна. Несмак непритаманний їй ні в сполученні кольорів, ні в формах (Довж., Зач. Десна, 1957, 252).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | непритаманний | непритаманна | непритаманне | непритаманні |
Родовий | непритаманного | непритаманної | непритаманного | непритаманних |
Давальний | непритаманному | непритаманній | непритаманному | непритаманним |
Знахідний | непритаманний, непритаманного | непритаманну | непритаманне | непритаманні, непритаманних |
Орудний | непритаманним | непритаманною | непритаманним | непритаманними |
Місцевий | на/у непритаманному, непритаманнім | на/у непритаманній | на/у непритаманному, непритаманнім | на/у непритаманних |