непідкорений
НЕПІДКОРЕНИЙ, а, е. Якого не підкорили. Заграй, сивий Дніпре, вітрами подми, Щоб бачили ми твої хвилі ревучі, Батьків непідкорених, доли і кручі, Стежки й дороги, де виросли ми! (Мал., Битва, 1943, 141); * Образно. Це ж вкраїнська земля з верховин промовля Непідкореним духом могучим (Забашта, Вибр., 1958, 183).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | непідкорений | непідкорена | непідкорене | непідкорені |
Родовий | непідкореного | непідкореної | непідкореного | непідкорених |
Давальний | непідкореному | непідкореній | непідкореному | непідкореним |
Знахідний | непідкорений, непідкореного | непідкорену | непідкорене | непідкорені, непідкорених |
Орудний | непідкореним | непідкореною | непідкореним | непідкореними |
Місцевий | на/у непідкореному, непідкоренім | на/у непідкореній | на/у непідкореному, непідкоренім | на/у непідкорених |